Koncepcja harmoniki Arystoksenosa z Tarentu

Anna Maria Laskowska

Arystoksenos w swoim traktacie Elementa harmonica stworzył własny filozoficzny system w dziedzinie badań nad dźwiękiem, który w znaczący sposób różnił się od dominującej za jego czasów koncepcji harmoniki proponowanej przez pitagorejczyków. Zasadnicza zmiana dotyczyła przede wszystkim metodologii badań. Arystoksenos uznał uważną obserwację zjawisk akustycznych za punkt wyjścia wszelkich badań, a tym samym za podstawowe kryterium prawdy. Tylko percepcja potrafiła zweryfikować stan rzeczy jako zgodny z rzeczywistością. Lekceważenie świadectwa słuchu, jak to miało miejsce w przypadku badań pitagorejczyków, było dla Arystoksenosa nie do przyjęcia i uważał to za istotny błąd metodologiczny. Badacz harmoniki musiał być przede wszystkim bacznym obserwatorem zjawisk akustycznych, z dodatkowo wyćwiczonym słuchem muzycznym.

DOI: 10.37240/AHFiMS.2019.64.3

64-laskowska

Słowa kluczowe: Arystoksenos · harmonika · harmonia · melos · dźwięk · słuch · pitagorejczycy

Pismo założone przez Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczkę i Jana Garewicza ukazuje się nieprzerwanie od 1957 r.

Instytut Filozofii i Socjologii PAN Archiwum Warszawskiej Szkoły Historii Idei Bibliografia Filozofii Polskiej The Interlocutor Wydawnictwo IFiS PAN Polskie Towarzystwo Filozoficzne
© Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej 1957-2010.