Arystoksenos w swoim traktacie Elementa harmonica stworzył własny filozoficzny system w dziedzinie badań nad dźwiękiem, który w znaczący sposób różnił się od dominującej za jego czasów koncepcji harmoniki proponowanej przez pitagorejczyków. Zasadnicza zmiana dotyczyła przede wszystkim metodologii badań. Arystoksenos uznał uważną obserwację zjawisk akustycznych za punkt wyjścia wszelkich badań, a tym samym za podstawowe kryterium prawdy. Tylko percepcja potrafiła zweryfikować stan rzeczy jako zgodny z rzeczywistością. Lekceważenie świadectwa słuchu, jak to miało miejsce w przypadku badań pitagorejczyków, było dla Arystoksenosa nie do przyjęcia i uważał to za istotny błąd metodologiczny. Badacz harmoniki musiał być przede wszystkim bacznym obserwatorem zjawisk akustycznych, z dodatkowo wyćwiczonym słuchem muzycznym.
DOI: 10.37240/AHFiMS.2019.64.3
64-laskowska |
Słowa kluczowe: Arystoksenos · harmonika · harmonia · melos · dźwięk · słuch · pitagorejczycy
Pismo założone przez Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczkę i Jana Garewicza ukazuje się nieprzerwanie od 1957 r.