Neooświecenie i polityka kultury. O relacji polityki i kultury po drugiej wojnie światowej we Włoszech
Daniele Stasi
Celem następującego artykułu, jest przedstawienie niektórych kwestii związanych z filozofią włoską po drugiej wojnie światowej. W artykule zostały wylustrowane kluczowe zagadnienia powiązane z nurtem neooświeceniowym we Włoszech jak np. rola filozofii w epoce faszyzmu, dziedzictwo kultury idealistycznej po 1945 roku, proces emancypacji włoskiej kultutry z prowincjonalizmem, „polityka kultury” pojęta jako porozumienie między intelektualistami a reprezentantami nurtów politycznych, w szczególnośći włoskiej Partii Komunistycznej (PCI). W artykule jest również analizowana debata między najważniejszym reprezentantem neo-oświeceniowego nurtu włoskiego, Norberto Bobbio, z niektórymi przedstawicielami filozofii marksistowskiej o zagadnieniach państwowych oraz o kwestii wolności.
DOI: 10.37240/AHFiMS.2019.64.15
 | 64-stasi |
Słowa kluczowe: neo-oświecenie · kultura polityczna · marksizm · idealizm włoski · Norberto Bobbio
Daniele Stasi – profesor filozofii polityki i filozofii prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zajmuje się głównie historią idei politycznych i prawnych społeczeństwa nowożytnego. Obecnie pracuje nad filozofią prawa Leona Petrażyckiego oraz ewolucją pojęcia własności w odniesieniu do ustroju społecznego.
Pismo założone przez Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczkę i Jana Garewicza ukazuje się nieprzerwanie od 1957 r.
