Zasady redagowania tekstów

Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” publikuje artykuły w języku polskim oraz w językach konferencyjnych (angielski, niemiecki, francuski) – niezależnie od języka artykułu powinny się one odznaczać wysokim poziomem poprawności językowej. Autor powinien też zadbać o należytą formę redakcyjną tekstu, w czym pomocne mogą być poniższe wskazówki.

  1. Sugerowana objętość prac to ok. jeden arkusz wydawniczy (ok. 40 000 znaków), jednak w uzasadnionych przypadkach Redakcja dopuszcza także artykuły o większej objętości.
  2. Wszystkie prace proponowane do naszego czasopisma prosimy przesyłać na adres ahf@ifispan.waw.pl w postaci załączników, najlepiej w formacie rtf, doc i docx.
  3. Niezależnie od języka, w jakim napisany jest proponowany tekst należy do niego dołączyć dwa abstrakty: w języku polskim i angielskim, (max. jedna strona znormalizowanego maszynopisu) oraz zestaw 4-8 słów kluczowych, krótką notkę o autorze (także w dwóch wymienionych językach), a także spis literatury wykorzystywanej w artykule (pozycji znajdujących sie w przypisach). Prosimy także o podanie numeru ORCID.
  4. Formatowanie:
    1. Czcionka:
      • Times New Roman, Normal;
      • Rozmiar: 12;
      • Zwroty obcojęzyczne: kursywa (italic);
      • Zaznaczenie ważniejszych fragmentów/słów: r o z s t r z e l e n i e (2pt);
    2. Odstępy i marginesy:
      • Odstępy między linijkami: 1,5;
      • Ustawienia strony: standardowe (marginesy z góry, z dołu, z prawej i lewej strony na 2, 5 cm).
    3. Inne:
      • Funkcja dzielenia wyrazów: wyłączona;
      • Tekst główny powinien być wyjustowany.
  5. Cytaty:
    1. Do trzech linijek – w tekście głównym zapisywane pismem prostym w cudzysłowie.
    2. Powyżej trzech wierszy – zapisywane również pismem prostym, wyróżniane mniejszym stopniem pisma oraz odstępem nad i pod (bez cudzysłowu).
    3. Pominięcie fragmentu tekstu – zaznaczane wielokropkiem w nawiasie kwadratowym […].
    4. Oznaczenie (numer) przypisu jest zawsze między zamykającym cytat cudzysłowem a następującym po nim znakiem interpunkcyjnym.
    5. Cudzysłów drugiego stopnia oznaczamy znakami '…….'.
  6. Przypisy:
    1. Formatowanie:
      • Przypis traktujemy jak zdanie (zaczynamy wielką literą, kończymy kropką);
      • Przypisy dolne, numeracja ciągła;
      • Czcionka: Times New Roman, rozmiar 10, odstępy 1.0;
      • Nazwiska autorów poprzedzają inicjały imion, tytuły publikacji książkowych lub artykułów zapisywane kursywą, czasopism – pismem prostym i w cudzysłowie;
      • Poszczególne elementy przypisu bibliograficznego powinny być oddzielone przecinkami.
    2. Przykłady (przypisy bibliograficzne):

      Wydawnictwa zwarte:

      • M. Szulakiewicz, Filozofia w Heidelbergu, Rzeszów 1995, s. 100.
      • I. Kant, Krytyka czystego rozumu, przeł. R. Ingarden, t. 1, Warszawa 1986, s. 99.

      Artykuły opublikowane w książce:

      • J. Siemek, Transcendentalizm jako stanowisko epistemologiczne, [w:] Dziedzictwo Kanta. Materiały z sesji kantowskiej, red. J. Garewicz, Warszawa 1976, s. 14.
      • G. Simmel, O istocie kultury, przeł. W. Kunicki, [w:] idem, Filozofia kultury. Wybór esejów, Kraków 2007, s. 16.

      Artykuły opublikowane w czasopiśmie:

      • M. Święcicka, Kantowskie a priori w filozofii niemieckiej lat sześćdziesiątych XIX w, „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej”, 1976, t. 22, s. 48.
    3. Skróty:

      Jeżeli przypis dotyczy dzieła danego autora, którego tylko jedno dzieło jest cytowane w całej pracy, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: op.cit. z podaniem numeru strony przypis dotyczący przywołanej wcześniej pozycji:

      • I. Kant, op.cit, s. 12.

      — jeśli pozycji tego samego autora jest kilka — należy powtórzyć tytuł lub jego skrót (por. dalej).

      Jeżeli przypis dotyczy tego samego dzieła, co przypis bezpośrednio go poprzedzający, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie Ibidem, pisane kursywą, z podaniem numeru strony, z której przypis pochodzi, jeśli pochodzi ze strony innej niż przypis go poprzedzający:

      • I. Kant, Krytyka czystego rozumu, przeł. R. Ingarden, t. 1, Warszawa 1986, s. 99.
      • Ibidem, s. 105.

      Jeżeli przypis dotyczy innego dzieła tego samego autora, którego dotyczy przypis bezpośrednio go poprzedzający, stosujemy oznaczenie Idem z podaniem dzieła, strony, roku i miejsca wydanie wg ogólnych zasad:

      • I. Kant, Krytyka czystego rozumu, przeł. R. Ingarden, t. 1, Warszawa 1986, s. 99.
      • Idem, Krytyka władzy sądzenia, przeł. J. Gałecki, Warszawa 1986, s. 333.

      Jeżeli przypis dotyczy dzieła autora, którego inne dzieło jest cytowane w tej samej pracy, kolejne przypisy odsyłające do tych dzieł należy opisać skrótem:

      • M. Szulakiewicz, Filozofia w Heidelbergu, Rzeszów 1995, s. 100.
      • M. Szulakiewicz, Filozofia…, s. 122.

      Jeżeli autor powołuje się na informacje zawarte w różnych miejscach cytowanego dzieła, to w przypisie bibliograficznym po opisie dzieła umieszcza się po przecinku określenie passim:

      • I. Kant, Krytyka czystego rozumu, przeł. R. Ingarden, t. 1, Warszawa 1986, passim.

      Cytując źródło elektroniczne należy podać datę ostatniego wejścia:

      • J. Włodarczyk, Mikołaj Kopernik i zaćmienia, „Wiedza i Życie”, w: „GazetaWyborcza.pl”, http://wyborcza.pl/1,76506,5061350.html, 22.03.2009.
Switch to English version

Najnowszy tom

Tom 66/67 (2021/2022)

Pismo założone przez Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczkę i Jana Garewicza ukazuje się nieprzerwanie od 1957 r.

Instytut Filozofii i Socjologii PAN Archiwum Warszawskiej Szkoły Historii Idei Bibliografia Filozofii Polskiej The Interlocutor Wydawnictwo IFiS PAN Polskie Towarzystwo Filozoficzne
© Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej 1957-2010.